آلرژی چشمی
هیچ چیز آزاردهنده تر از این نیست که احساس کنید چیزی در چشم شماست؛ اما اگر چشم های شما قرمز هستند و می سوزند و شما چیزی در آنها ندیده اید، این حالت می تواند ناشی از آلرژی باشد. علائم آلرژی چشمی می توانند به صورت مستقل ظاهر شوند، اما معمولا همراه با عطسه، آبریزش بینی یا بالاکشیدن آن که معمولا در ارتباط با آلرژی های بینی هستند بروز پیدا می کنند. یک متخصص آلرژی می تواند تعیین کند که آیا عامل به وجود آورنده این علائم، آلرژی چشمی است یا خیر.
تشخیص آلرژی چشمی
آلرژی چشمی زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن حساس شده و به عامل محیطی که معمولا در اکثر افراد مشکلی ایجاد نمی کند، واکنش بیجا و بیش از اندازه نشان دهد. واکنش آلرژیک زمانی می تواند رخ دهد که عامل مذکور که به آن آلرژن گفته می شود، به آنتی بادی های متصل شده به ماست سل های موجود در چشم شما برخورد کند؛ در این حالت، این سلول ها با آزادسازی هیستامین و سایر مواد یا ترکیبات شیمیایی، منجر به تراوش رگ های خونی کوچک و در نتیجه آن، قرمزی چشم و پرآب شدن چشم ها و ایجاد خارش در آنها می گردند.
برخی علائم آلرژی چشمی با سایر بیماری های چشم مشترک است که این امر، تشخیص دقیق و صحیح را الزامی می کند. علائم آلرژی چشمی می تواند از قرمزی خفیف و آزاردهنده تا التهاب حاد چشم که منجر به اختلال دید گردد، متغیر باشد. اگر علائم برای مدت طولانی باقی بمانند یا مصرف داروهایی که بدون نسخه پزشک نیز در دسترس هستند منجر به تسکین آلرژی نشوند، به یک پزشک متخصص آلرژی مراجعه کنید؛ وی علائم و پیشینه پزشکی شما را بررسی خواهد کرد و آزمایش هایی انجام خواهد داد که بتواند وجود آلرژی چشمی را تشخیص دهد.
این آزمایش ها می توانند شامل بررسی با میکروسکوپ باشد که در این روش، رگ های خونی متورم در سطح چشم نشان داده می شوند. علاوه بر این، پزشک شما ممکن است وجود نوع معینی از گلبول های سفید که در اثر آلرژی در ناحیه چشم حاضر می شوند را بیازماید؛ در این آزمایش، یک خراش ملایم در بافت ملتحمه چشم (لایه داخلی پلک) ایجاد شده و حضور یا عدم حضور این سلول ها در آن بررسی می شود.
عوامل ایجادکننده آلرژی چشمی
- آلرژن های خارج از منزل مانند گرده چمن ها، درختان و علف های هرز
- آلرژن های خانگی مانند پرزهای حیوان خانگی، مایت گرد و غبار و کپک
- محرک ها مانند دود سیگار، عطر و دود اگزوز
علائم آلرژی چشمی
ورم ملتحمه آلرژیک فصلی (SAC) بی شک و با اختلاف زیاد، متداول ترین نوع آلرژی چشمی است. بیماران علائم این نوع آلرژی چشمی را بسته به نوع گرده های گیاهی موجود در هوا در بهار، تابستان یا پاییز احساس می کنند. علائم معمول حساسیت چشمی فصلی عبارت اند از :
- خارش
- قرمزی
- سوزش
- ترشحات شفاف و آبکی
افراد مبتلا به آلرژی چشمی فصلی، حلقه های تیره مزمنی در زیر چشم خود دارند. ممکن است پلک ها پف کرده باشند و نور شدید باعث آزار آنها شود. علائم آلرژی چشمی اغلب همراه با آبریزش بینی، عطسه و گرفتگی بینی که در ارتباط با تب یونجه و سایر آلرژی های فصلی هستند، بروز پیدا می کنند. خارش می تواند آزاردهنده بوده و باعث شود که بیمار مرتبا چشم های خود را بمالد؛ این امر علائم آلرژی چشمی را بدتر کرده و به صورت بالقوه می تواند باعث ایجاد عفونت شود.
ورم ملتحمه آلرژیک همیشگی (PAC)، مطابق اسمش در تمام طول سال رخ می دهد و محدود به فصل خاصی نیست. علائم این نوع آلرژی، همانند آلرژی چشمی فصلی بوده و قدری خفیف ترند. این علائم، در اثر واکنش به مایت های گرد و غبار، کپک ها، پرز بدن حیوانات و سایر آلرژن های خانگی ایجاد می شوند و گرده ها نقش کمتری در این نوع آلرژی دارند.
پیشگیری و درمان آلرژی چشمی
مانع از آن شوید که عوامل آلرژیک، در منزل و روال عادی زندگی شما تغییر ایجاد کنند.
- در دوره های گرده افشانی گیاهان، پنجره ها را بسته نگه داشته و در منزل و اتومبیلتان، از تهویه مطبوع هوا استفاده کنید.
- در خارج از منزل، عینک یا عینک آفتابی بزنید تا گرده ها وارد چشم شما شوند.
- جهت کاهش احتمال مواجهه با مایت های گرد و غبار، از روکش های ضد مایت برای تخت خواب خود استفاده کنید؛ همچنین برای کنترل کپک ها، از دستگاه نم گیر بهره ببرید.
- پس از نوازش هر حیوانی دست های خود را بشویید.
برخی از علائم آلرژی چشمی را با استفاده از داروهای بدون نسخه کنترل کنید:
- اشک های مصنوعی
- قطره های چشم ضداحتقان (از قطره های چشم، بیش از یک هفته برای بهبود قرمزی چشم استفاده نکنید؛ زیرا در غیر این صورت باعث بدتر شدن شرایط می شوند)
- آنتی هیستامین های خوراکی (توجه کنید که این آنتی هیستامین ها می توانند چشم های شما را خشک کرده و موجب تشدید علائم آلرژی شوند)
جهت دریافت داروهایی که فقط با نسخه پزشک قابل دسترسی هستند، به یک متخصص آلرژی مراجعه کنید؛ این داروها می توانند کارآمدتر باشند:
- قطره های چشم (ضد احتقان، آنتی هیستامین، پایدارکننده های ماست سل، کورتیکواستروئیدها و داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID))
- تزریقات آلرژی (ایمونوتراپی)
- آنتی هیستامین های خوراکی غیر مسکن (توجه کنید که این آنتی هیستامین ها می توانند چشم های شما را خشک کرده و منجر به تشدید علائم آلرژی شوند)
برای درمان آلرژی چشمی کودکان، چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
زمانی که فکر می کنید کودک شما باید توسط پزشک معاینه شود.
کیسه هایی از مایعات شفاف (تاول) در سفیدی چشم
زمانی که پلک ها متورم و بسته شده اند.
وجود ترشحاتی روی پلک ها که با داروهای ضدآلرژی از بین نمی رود.
برچسب ها: