آیا پیرچشمی یک بیماری است؟
پیرچشمی یک اصطلاح است که این روزها در میان اقوام و آشنایان، بسیار شنیده می شود. به طور کلی این واژه به عنوان بخشی از روند کاملاً طبیعی افزایش سن فرد تلقی می شود که در آن توانایی و قدرت بینایی دست‌خوش تغییر و تحولات بسیاری می شود. می توان گفت زمانی که سن به بالای 40 سال رسید کم کم بیماری پیرچشمی خود را نشان می دهد.
علت آن را هم می توان به کم شدن توانایی تطابق عدسی چشم ربط داد. به طوری که دامنه تطابق چشم در نزدیک ترین نقطه کاهش یافته و بینایی و دید به صورت راحت و واضح رخ نخواهد داد. به همین جهت افراد برای دید بهتر به ناچار باید اشیاء، افراد، اجسام و هرچیزی را که قابل دیدن است دورتر از فاصله واقعی آن مشاهده کنند.
دقیقاً می توان گفت بیماری پیرچشمی همان چیزی است که عدسی چشم فرد بیمار خاصیت انعطاف پذیری خود را از دست داده و باعث کاهش الاستیسیته چشم می گردد. در نتیجه فرد برای وضوح باید از عینک استفاده کند.
علائم و نشانه های پیرچشمی چیست؟
به جرات می توان گفت بیماری پیرچشمی از آن دسته بیماری های شایعی است که سیستم بینایی انسان را که یکی از منظم ترین و در عین حال پیچیده ترین سیستم های اپتیکی عالم خلقت می باشد را تحت تأثیر قرار می دهد. به طبع پیدایش و بروز این بیماری تحت تأثیر دلایل و عواملی است که مهم ترین آن پا به سن گذاشتن انسان است. زیرا در این شرایطی لنزهای موجود در عدسی چشم سفت شده و ماهیچه های آن که وظیفه کنترل لنزها را بر عهده دارند ضعیف می شوند. اما از عمده ترین عامل ایجاد بیماری پیرچشمی سفت شدن پوسته عدسی چشم است. شکی نیست که این بیماری با خود یک سری علائم و نشانه هایی را به همراه دارد. از جمله آن ها می توان به:
- دور نگه داشتن اجسامی مانند کتاب، گوشی موبایل و... به منظور واضح تر دیدن آن ها
- تنگ شدن چشم ها و کوچک تر کردن آن ها به هنگام مطالعه یا مشاهده به خاطر تمرکز بیشتر
- تاری دید در محیط های تاریک یا نور کم
- احساس خستگی زیاد در چشم ها
- احساس سر در و خستگی در حین انجام فعالیت هایی که نیاز به تمرکز بیشتر دارند
تفاوت پیرچشمی و دوربینی در چیست؟
درباره تفاوت های پیرچشمی و دوربینی چه می دانید؟
همان‌طور که گفته شد اصطلاح پیرچشمی زمانی است که عدسی چشم سفت و سخت شده و دیگر نمی تواند همانند گذشته به راحتی تغییر شکل دهد و برای تمرکز و دیدن اجسام از خود انعطاف نشان دهد. به همین علت خواندن و مشاهده در محدوده نزدیک برای فرد سخت تر می شود. این در حالی است که در اصطلاح دور بینی اندازه عدسی چشم کوتاه تر از حالت نرمالش می شود. این بیماری یا همان هایپروپیا یک مشکل انکساری تلقی می شود که فرد در دیدن اجسام نزدیک با مشکل مواجه می شود. از جمله علائم دور بینی می توان به:
- تاری دید
- اشکال در دیدن اجسام نزدیک
- در بسیاری از موارد تنبلی چشم
آنچه برای پیر چشمی مضر است
بسیاری از عوامل هستند که می توانند به نوبه خود برای پیرچشمی مضر و خطر آفرین باشند. از جمله آن ها می توان به:
- دوربینی چشم ها که البته این مورد به انعطاف پذیری بسیار لنزها مرتبط است
- جنس که معمولاً این بیماری در زنان بیشتر از مردان شایع است
- بیماری های چشم
- شرایطی که لنزهای چشم یا ماهیچه های مژکی آسیب وارد می شود
- وجود بیماری سیستمیک
- استفاده از داروهایی نظیر داروهای افسردگی و ضد حساسیت ها
برچسب ها: