افزایش فشار چشم 

فشار چشم ، به فشار بافت درونی چشم گفته می شود که در حالت عادی بیشتر از فشار نرمال شما می باشد. در شرایط نرمال فیزیولوژیک، مایعاتی در درون چشم شما وجود دارد که وظیفه تغذیه و حفظ ساختار کلی چشم شما را بر عهده دارند. در برخی موارد خاص، میزان این مایعات افزایش می یابد که می تواند باعث افزایش فشار چشم شما شود.

افزایش فشار مزمن (بیشتر از 21 mmHg) در اغلب موارد می تواند باعث ایجاد گلوکوما شود که در آن افزایش دائمی فشار چشم باعث آسیب به اعصاب بینایی و از دست رفتن بینایی می شود. برخلاف گلوکوما ، بیماری افزایش فشار چشم در اغلب موارد بدون علائم است و در صورت عدم درمان می تواند منجر به گلوکوما شود.

چشم شما به صورت مداوم یک مایع شفاف تولید می کند که به قسمت جلویی چشم وارد شده و باعث تغذیه سلول های این ناحیه می شود. به طور همزمان، همان مقدار مایع نیز از چشم خارج می شود تا باعث افزایش فشار چشم نشود. هنگامی که این سیستم تخلیه به درستی عمل ننماید، باعث تجمع مایع در قسمت جلویی چشم و افزایش فشار چشم می شود. عوامل متعددی می توانند باعث این امر شوند. از جمله:

• ایجاد گرفتگی در کانال های تخلیه مایع چشم. در اکثر موارد، این بیماری به دلیل بلوکه شدن کانال تخلیه مایع درون چشم اتفاق می افتد.
•  تولید بیش از حد مایع چشم. تولید بیش از حد و متعاقب آن ورود این مایع به داخل فضای چشم، باعث افزایش فشار چشم می شود.
• آسیب به چشم. تروما و آسیب های دیگر وارد شده به چشم که در اثر ضربه یا فرو رفتن اشیا به چشم اتفاق می افتد، می تواند تعادل مایعات درونی چشم را بر هم زده و باعث افزایش فشار چشم شود.
• سایر بیماری های چشمی نیز می توانند باعث بروز این بیماری شوند
• برخی داروهای خاص مانند داروهای استروئیدی نیز در افزایش فشار چشم نقش دارند.

افراد بالای چهل سال و خانم ها شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری افزایش فشار چشم دارند. بیماری هایی مانند دیابت و فشار خون بالا نیز می توانند در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشند.از دیگر عوامل زمینه ای برای افزایش فشار چشم، سابقه فامیلی می باشد.

تشخیص بیماری افزایش فشار چشم

برای تشخیص اولیه بیماری افزایش فشار چشم، پزشک متخصص چشم با استفاده از وسیله ای به نام تونومتر، فشار داخل چشم شما را اندازه گیری می کند. در طی این اندازه گیری، چشم شما به وسیله قطره، بی حس می شود. فشار نرمال چشم بین 10 تا 21 می باشد. فشار بالاتر از این می تواند بیانگر این بیماری باشد. از ابزار سنجش بینایی برای معاینه چشم و بررسی حاد یا مزمن بودن این بیماری، استفاده می شود.

راه های کاهش فشار چشم شامل چه مواردی می باشد

افزایش فشار چشم به دلیل اینکه علائم خاصی ندارد، می تواند برای مدت طولانی تشخیص داده نشود. در اکثر موارد این بیماری باعث آسیب عصبی به چشم و کاهش بیماری نمی شود و تنها 10 درصد از افراد به این عارضه دچار می شوند. برای پیشگیری از آسیب بینایی، معاینه مداوم و کنترل این بیماری ضروری می باشد. برای کنترل فشار چشم، از روش های زیر استفاده می شود:

• برای افرادی که مستعد آسیب هستند، مانند افراد باردار و مسن، از قطره های چشمی برای کاهش فشار چشم استفاده می شود. قطره آنالوگ های پروستاگلاندین ها می توانند با افزایش تخلیه چشمی، باعث کاهش فشار شوند. همچنین بتا بلوکرها نیز با کاهش تولید مایع چشم، باعث کاهش فشار در ناحیه چشم می شوند.
• استفاده از روش هایی مانند لیزر انتخابی ترابیکولوپلاستی (SLT) یا لیزر آرگون ترابیکولوپلاستی (ALT) برای کاهش فشار چشم موثر است. از این روش های جراحی در مواقعی که قطره جوابگو نباشد، استفاده می کنند. در این جراحی ها، از نور لیزر برای بهبود عملکرد تخلیه مایعات چشمی  و افت فشار آن استفاده می شود.